Maand: juni 2019

Woensdag 19 juni gaan we op weg naar Sardinië. We weten nog niet of we de ferry vanaf Civitavechia (70 km noordwest van Rome) naar Cagliari of vanaf Livorno naar Olbia zullen nemen. Gaandeweg besluiten we naar Livorno te gaan omdat de vaartijd dan 8 uur is. Dat is 5 uur minder dan vanaf Civitavechia. Bovendien vaar je ‘s-nachts.

In Livorno volgen we de borden “Imbarco Passeggeri”. We rijden steeds in een rondje en we besluiten het aan een mevrouw in een toeristenwinkel te vragen. Zij is van hier, dus ze zal het wel weten. We worden echter totaal de verkeerde kant op gestuurd. Vervolgens vragen we het aan een jong stel, dat met de auto aan de kant van de weg staat. We treffen het, ze hebben net kaartjes voor de ferry gekocht. Met hun goede uitleg komen we bij de ticketverkoop aan. Tickets zijn makkelijk te verkrijgen, maar een slaapplaats niet meer. We staan in de rij en gaan nog even Livorno in.

Fijn om een kleine indruk van Livorno op te doen en nog wat versnaperingen voor de komende uren te bemachtigen.

De ferry zal om 23.00 uur vertrekken. Het duurt echter wel even voordat iedereen van boord en vervolgens aan boord is.

We hebben al gauw in de gaten, dat je voor jezelf een slaapplek moet veroveren. Onze buurman komt even later met een heel groot kussen aan en nodigt Marco uit om ook op zijn kussen te komen liggen. Italiaanse vrienden zijn snel gemaakt.

In de ochtend komen we in Olbia aan en vinden daar gemakkelijk onze weg omdat we er vorig jaar enkele dagen verbleven. We kijken even bij het strand van Budoni en drinken vervolgens een heerlijke cappuccino met brioche. Dit op advies van een Nederlandse die daar al jaren woont. Daarna gaan we weer verder, maar we moeten regelmatig even stoppen omdat we behoorlijk moe zijn van de nachtreis. Bij aankomst op de boot worden we verwelkomt door dolfijnen. Dat is nog eens een geweldige ontvangst. De volgende dag maken we de boot schoon en doen boodschappen.

Onderweg komen we van alles tegen…..

We zien dat “Bastione di Saint Remy” uit de steigers is……

en genieten van het uitzicht bij de “l’Arco di trionfo…..

Op donderdag 27 juni vertrekken we weer van Marina Sant’Elmo in Cagliari naar Olbia voor de ferry naar Livorno. Onderweg komen we erachter, dat we onze eieren vergeten zijn. Marco wilde ze gisteravond koken voor onderweg, maar Janny zei: “Dat doen we morgenochtend wel”. Oeps, helemaal vergeten; zouden ze gaan stinken? In Olbia genieten we van een heerlijk ijsje voordat we naar de ferry gaan. De kaartjes kochten we via internet. Hutten zijn ook nu niet beschikbaar, maar wel twee stoelen. We vertrekken om 22.00 uur. Er zijn heel veel vrije stoelen, zodat we heerlijk languit kunnen. Zo hebben we toch nog een redelijke nachtrust. Om 06.00 uur ’s ochtends doet de steward het licht aan en gaat aan het werk. Al het door ons gescheiden afval, gaat in één grote afvalzak. Dat hebben we al eens vaker gezien. We gaan aan de koffie in de koffiebar, zodat we mooi zicht hebben op de haven. Dan is het al snel weer tijd om naar de auto te gaan en te wachten tot we eraf kunnen. In Livorno weten we ook een beetje de weg en zodoende zijn we snel op weg naar Lago di Garda.

We stoppen bij de Ponte della Maddalena; ook wel Duivelsbrug genaamd; in Toscane……..

….. daarna strekken we in Popiglio onze benen om vervolgens in het begin van de middag op Camping Cappuccini in Peschiera del Garda te arriveren.

Donderdag 13 juni breken we de tent af en pakken de auto in. We rijden terug naar Italië om op 17 juni de verjaardag van onze oudste te kunnen vieren. Onze eerste stop is bij het Lim Fjord in Kroatië.

Het is moeilijk om een geschikt uitzichtpunt te vinden. We doen het met de situatie zoals het is.

Onze volgende stop is in Buje. Dit stadje ligt nog in Kroatië. In de prehistorie woonden hier al mensen. Het is leuk om even rond te kijken. Voordat we weer verder gaan, drinken we eerst nog ergens koffie. We vervolgen onze weg en halverwege de middag arriveren we op de camping. De volgende dag bezoeken we met z’n vieren Udine. Het is niet de eerste keer dat we deze stad bezoeken. De vorige keer dat we er waren, woonde onze dochter hier. Ze wil graag terug om te kijken hoe het er nu uitziet.

Onze kleindochter heeft de grootste lol met water uit de fontein en kraan. Ze probeert mama en oma nat te spatten en andersom gebeurt dat ook. Het uitje eindigt met fikse schade aan onze auto; de muur van de parkeergarage geeft niet mee.

Op de terugweg rijden we door Sagrado. Het ziet er interessant uit en we besluiten om dit stadje te bekijken. We lopen over de brug naar La Rosta waar elektriciteit wordt opgewekt en naar het kerkje dat ook op de muurschildering staat. Moe maar voldaan komen we op de camping aan. Morgen gaan we met z’n tweeën met de bus naar Triest.

Ook hier valt veel te bezien……

We slenteren heel wat rond en beëindigen het bezoek aan de stad met ijs van de lekkerste ijssalon. Op de verjaardag van onze jarige Jet eten we heerlijke zelfgemaakte taart. Vervolgens bezoeken we de ‘Grotte delle Torri di Slivia’ en genieten van de prachtig gevormde stalactieten en stalagmieten. Op deze manier hebben we een bijzondere dag met elkaar; een dag om nooit te vergeten. De dag erna maken we een mooie wandeling langs de kust naar Duino.

Het is een mooi tochtje en tevens de laatste dag dat we met z’n vieren zijn. Morgen vertrekken we naar Livorno om daar de ferry naar Sardinië te nemen.

Vrijdag 7 juni rijden we langs Triëst richting Koper. Vlak na de grens Italië – Slovenië zien we tolhuisjes, waar we een tolvignet moeten kopen voor €20. Voor dat hele kleine stukje in dit land willen we dat niet betalen. We kunnen nog net uitwijken naar een parkeerplaats van een supermarkt. Van daaruit rijden we over een provinciale weg, langs Skofije en zien dat de prijs voor een vignet daar €15 is. Gelukkig hebben we het niet nodig en bereiken we Kroatië.

Kroatië is geen Schengenland en zodoende worden onze paspoorten gecontroleerd. We stoppen net over de grens in Buzet omdat we cash geld willen hebben. We strekken even onze benen, nemen een broodje en vervolgen onze weg. Het is geen rechtstreekse route naar Rovinj, maar we willen graag iets van de omgeving zien.

In de middag arriveren we bij Camping Polari en melden ons aan. We denken Janny’s zus Carolien en zwager Freek zelf wel te kunnen vinden, maar dat lukt niet. De camping heeft wel 2000 plaatsen, dus bellen we om te vragen waar ze staan. Onder het genot van een drankje praten we even bij en gaan dan op zoek naar een staplaats. Dat valt niet mee, omdat we niet weten hoe het hier werkt. Uiteindelijk lukt het en zijn we zeer tevreden over de plek. We hebben zon en schaduw. Na het opbouwen krijgen we een heerlijke soep van Carolien.

De volgende dag gaan we eerst op pad om boodschappen te doen. Het is wel een uitdaging om de ingrediënten te ontcijferen. Ook met de prijzen is het stoeien; we moeten weer omrekenen van kuna naar euro.

Het is een prachtige fietstocht van de camping naar Rovinj.

Het is een heel leuk stadje!

Waar veel moois is te zien.

Als laatste toch nog maar even een bootje fotograferen.

Zaterdag 1 juni gaan we met de tent van onze oudste dochter op pad. De eerste stop is in Alkmaar. We willen horen hoe de vakantie van onze oudste zoon en zijn gezin was. Na alle verhalen over hun belevenissen in Spanje, vertrekken wij richting Duitsland.

We belanden op een camping aan de Grossweizheimer Badesee in Karlstein am Main. Voordat we de kampeerbenodigdheden uit de auto halen, fotograferen we eerst de stoelen. We zijn bang, dat we anders niet meer weten hoe ze er in passen. We zitten namelijk nogal vol, omdat we veel spullen voor de boot mee hebben. Het wordt de tweede keer dat we deze tent opzetten. De achterbuurman houdt ons nauwlettend in de gaten en vraagt zelfs of hij ons moet helpen. Aardig aangeboden, maar we denken ons wel te redden. Na een goede nachtrust, lekker ontbijt en betalen van de rekening van €13,00 vervolgen we onze weg.

We besluiten een deel Romantische Strasse te rijden. In Creglingen belt onze oudste dochter ons. Ze is net begonnen te werken op een camping in de buurt van Triëste in Italië. Ze weet niet, dat we haar willen verrassen door op haar verjaardag te komen. Gauw gaan we op onze hurken voor onze auto zitten, zodat ze niets van de omgeving kan zien. Ze vraagt waar we naar toe gaan. We antwoorden, dat we naar vrienden in Zutphen onderweg zijn. Ppppffftt, dat hebben we gered.

Na enkele uren Romantische Strasse gaan we verder op de snelweg en overnachten we in Haus Bergland in Zirl; vlakbij Innsbruck. Een geweldig adres wat al vele generaties voortgezet wordt. We hebben heerlijk geslapen en krijgen me toch een uitgebreid ontbijt van Eva. Ze komt even gezellig kletsen met ons. Een overnachting om nooit te vergeten!

De volgende ochtend op weg naar Gries am Brenner en daarna de Drei Zinnen Dolomieten. Wat zijn de bergen toch mooi. We stoppen onderweg om even wat boodschappen te doen. Op het moment dat we in de winkel zijn belt onze oudste dochter opnieuw. Help, straks hoort ze dat we in Italië zijn. Ze wil even haar ei kwijt over de organisatie waar ze bij werkt en kan wel wat emotionele steun gebruiken. We gooien onze plannen om. In plaats van eerst naar Kroatië te gaan, rijden we naar Sistiana. We zijn daar al aardig in de buurt; ongeveer nog zo’n tweeënhalf uur rijden. Dan zien we onze dochter en kleindochter.

Het is een onverwacht, maar mooi weerzien. Het opzetten van de tent is een fluitje van een cent. Logisch als dat voornamelijk door de eigenaresse van de tent wordt gedaan. Wij bieden maar een klein beetje hulp. Na het inrichten ervan bekijken we de camping en in de avond eten we een hapje in het restaurant op de camping. Daarna dansen bij het animatieteam.

De volgende ochtend na het ontbijt, bekijken we alle tenten. Ze zien er niet uitnodigend uit. We gaan gelijk hard aan het werk om ze in gereedheid te brengen voor de verhuur. Na twee dagen zijn er vier tenten schoon.

Af en toe maken we tijd voor ontspanning. Er moeten nog zes tenten schoongemaakt worden en dan nog de inrichting van alle tenten. Er zijn veel spullen kapot. Voor ons is het tijd om naar Kroatië te gaan. Daarna komen we hier terug voor de verjaardag van onze oudste.