Maand: juli 2016

We vertrekken tegelijkertijd met onze Zweedse buren richting Isle of Wight; ruim 100nm westelijker. De wind is alweer anders dan voorspeld en pal tegen. We gaan weer op de motor en hakken tegen de golven en de stroom in.

Na bijna 10 uur varen, overwegen we om de haven van Eastbourne aan te lopen omdat we zo niet de hele nacht door willen gaan. Vrij snel daarna neemt de wind af en wordt de zee rustiger; we besluiten verder te varen. Door de stroming en weinig zeegang gaan we best wel snel.

Om ongeveer 2:30 uur worden we opgeroepen door een andere boot. Oeps, dat is wel even stressvol. Het blijkt een duwboot/sleepboot te zijn, die heel veel ruimte nodig heeft. Hij is zichtbaar op de AIS. Na wat communicatie via de marifoon , verlagen we de snelheid en passen onze koers iets aan. Vrij kort daarna zien we iets langs ons varen. We besluiten om bij licht de haven in te lopen en houden de snelheid laag.

Om 7:30 uur naderen we de haven van Portsmouth, maar besluiten om naar Cowes op Isle of Wight te gaan. Vanuit Portsmouth komt een zeilboot aan en we sturen op z’n kont. Net na deze koerswijziging draait de zeilboot en lezen we “Zoute liefde”. We worden hartelijk begroet door zeilvrienden uit Enkhuizen. Wat een superverrassing!

Wij varen verder naar Isle of Wight, maar krijgen te horen dat daar geen plek is. Dus rechtsomkeert naar Portsmouth.

Om 9:00 uur leggen we op een prachtige plek met uitzicht op de rivier aan. We zijn behoorlijk moe van deze tocht en duiken heerlijk ons bed in.

We wandelen op de krijtrotsen van Dover; het lijkt wel vakantie en genieten volop.

Het is jammer dat de stad zo vies is; na een dag is de boot zwart van het roet en stof.

Schoonmaken helpt maar even; na een dag ligt de boot weer vol.

We willen graag verder, maar de wind is ons niet goed gezind. Tegenwind van windkracht 5. Naar verwachting is de wind aanstaande zaterdag 30 juli gunstiger.

Gelukkig hebben we gezellige buren uit Zweden: Elisabeth (SE) en Wim (NL).

We vertrekken om 7:40 uur uit Scheveningen voor de oversteek naar Engeland en vinden dit super spannend. Het is voor ons de eerste keer, dat we met zijn tweeën een oversteek maken. Dit betekent, dat we ook voor het eerst met zijn tweeën ’s nachts doorvaren en te maken krijgen met shippinglane’s. De afstand bedraagt circa 135nm. Hoe zal het gaan?

De wind is ruim en variërend. We zetten de motor bij voor wat meer snelheid. Na een uur wordt de wind stabiel en kunnen we zeilend verder.

Tegen 17:00 uur zakt de wind weg en gaan we over op de motor. ’s-Nachts om 24:00 uur, bij de wisseling van de wacht, vindt Janny dat de ramen zo beslaan: MIST!!!

We zitten in de buurt van de shippinglane en opeens klinkt een misthoorn; pppfffttt best wel eng. We zien op onze AIS de boten wel varen, maar er kunnen ook boten in de buurt zijn zonder AIS.

Enkele uren later constateert Marco, dat de meter van de dieseltank aangeeft leeg te zijn. Hoe kan dit? We hebben in de buurt van Rotterdam wel diesel geroken; heeft dat ermee te maken? Hij onderneemt direct actie door de jerrycan extra diesel uit de bakskist te halen; maar waar is de trechter ook alweer? De motor blijft lopen op een “lege” tank. Bij de eerste stress wordt niet rustig nagedacht! Per ongeluk zijn de schakelaars van de tanks uitgezet. Achteraf wordt er hard om gelachen.

Zondag 24 juli om 10:11 uur (Engelse tijd ) komen we na 27 varen aan in Dover.

 

We willen vanuit Scheveningen naar het zuiden, maar weten nog niet of we via Engeland of langs de Nederlandse, Belgische en Franse kust zullen gaan. Op advies van onze goede vriend Huib kiezen we ervoor om de oversteek naar Engeland te maken. Dit omdat daar minder stromingen zijn dan aan de Franse kust.

Dus naast het opruimen in de boot, gaan we ons voorbereiden op de oversteek naar Engeland (Dover).

Er wordt heel hard gewerkt om oude kabels en apparatuur te verwijderen en nieuwe kabels en apparatuur te plaatsen. Het hele schip staat weer op z’n kop. Alles wat was opgeruimd, moet weer worden verplaatst.

Niet alleen in het schip wordt gewerkt; ook op de steiger

en in de mast

Het uiteindelijke resultaat mag er wezen: nieuwe “plotter”, nieuwe radar en nieuwe marifoons. Alles werkt goed.; nu nog weten hoe!

We vertrekken om 06.52 uur op een kalme zee met een noordwesten windje van 8 knopen. We zitten om 10.00 uur al zeilend aan de koffie en op dat moment belt onze dochter Wendy ons. Ze stelt ons allerlei vragen over onze bestemming.

Aldaar aangekomen, zoekende naar de toegewezen ligplaats, zien we twee jongens hard trainen op het dek van hun boot. Misschien hebben ze zin om wat lijnenwerk aan te pakken……. En ja hoor; dat doen ze graag. Zo’n pink in het verband helpt daarin wel mee.

’s Middags belt Wendy ons opnieuw, maar staat dan ineens met kleindochter Taliya voor de poort van onze steiger. Wat een verrassing dat ze even op bezoek komen; heel gezellig! Taliya zit parmantig onder de buiskap.

Op zich een makkelijke route, met mogelijk de zeesluizen als het meest spannende……..ware het niet dat een stuurautomaat de bochten niet helemaal volgt in het kanaal, er basaltblokken bij de oever liggen en wij die oever dichterbij zien komen.

Is auto niet zelf doen? Oh nee, dat is de automaat. Het moet stand-by zijn. Gelukkig gooien we nog op tijd het roer om. Hoort een kanaal niet recht te zijn?

In de Marina van IJmuiden mogen we van de havenmeester een box aan de I of J steiger uitkiezen waar een groen plaatje is. Gelukkig zijn er veel groene plaatjes en kunnen we met behulp van de sterke zijwind en hele aardige steigergenoten aanleggen naast de door ons uitgekozen box.

Vandaag vertrekken we om 11.30 uur richting Amsterdam. We hebben aanstaande maandag een afspraak met Vrolijk in Scheveningen voor vervanging van de plotter, marifoon en radar.

Na de sluis van Enkhuizen gaat er eigenlijk van alles een beetje mis. Het grootzeil komt niet uit de mast; waarschijnlijk door de mastkromming. De genua blokkeert door de bakstag. Vervolgens wil de genua niet om omdat de schoot achter het kotterstagbeslag blijft zitten (Marco’s vinger ook bijna). Een beetje adrenaline kan geen kwaad.

Met 17 kn. tegenwind varen we naar de Schellingwouderbrug. Het kotterzeil vindt dat niet fijn en rolt vanzelf uit. Het zeil gauw naar beneden gehaald en even op dek vastgebonden.

De doorgang via de Oranjesluizen verloopt goed en we worden verwelkomd door de havenmeester in een overvolle, maar altijd gezellige Sixhaven.

Aanstaande woensdag 13 juli 2016 willen we vertrekken, maar maken vandaag eerst nog gebruik van het aanbod van Jan (Dekker zeilmakers) om samen het nieuwe kotter(storm)zeil uit te proberen. Het kan niet mooier want de wind is gemiddeld zo’n 28 kn.

Na ruim een uur zeilen, met alleen dit kotterzeil op, vinden we dat de boot zich fantastisch gedraagt. Alle reden om met een goed gevoel dit zeil mee te nemen.

Vervolgens naderen we de haven en willen het zeil oprollen.  Oeps, dit lukt niet; het rolt niet in. Na veel geklapper weten we het zeil naar beneden te krijgen.  Jammer genoeg is het gescheurd. Ook hangt de radar aan de kabel naar beneden omdat de houder een krakeling is geworden.